Lata 1961 – 1971
Zasadnicza Szkoła Zawodowa 1960/61 – 1970/71
W roku szkolnym 1960/61 kończy działalność Zasadnicza Szkoła Skórzana, mury szkolne opuszczają ostatni absolwenci kierunku: szewc i cholewkarz. Szkoła przyjmuje nazwę: Zasadnicza Szkoła Zawodowa ( 2 lub 3-letnia zależnie od specjalności do której szkoły te przygotowywały. Ustawa ta wprowadziła nowe postanowienia dotyczące szkolnictwa zawodowego : szkoły zawodowe zostały podzielone na dwie podstawowe grupy: Ą zasadnicze, Ą średnie. Wśród zasadniczych szkół zawodowych wyodrębniono: Ą warsztatowe, Ą przyzakładowe, Ą przysposobienia rolniczego. Szkoła zawodowa w Międzyrzecu Podlaskim kształcąca w systemie warsztatowym i przyzakładowym od początku lat sześćdziesiątych rozrastała się organizacyjnie. Startowała od 4 oddziałów w liczbie 104 uczniów a w 1960/61 liczyła 179 uczniów w 5 oddziałach. Z roku na rok pojawiało się coraz więcej kandydatów – absolwentów szkół podstawowych, chcących zdobywać wykształcenie zawodowe na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej. Jedną z głównych przyczyn zwiększania się liczby uczniów było wkroczenie w wiek szkoły ponadpodstawowej kolejnych roczników powojennego wyżu demograficznego. Ze względu na dużą ilość młodzieży, a braku sal rozpoczęcie roku szkolnego 1960/61 odbyło się nieco wcześniej niż w latach poprzednich. Klasy pierwsze powitali nowy rok szkolny przy ul. Warszawskiej 12. Czynniki te wpływały na powstanie nowych kierunków kształcenia, oprócz już istniejących doszły zawody: ślusarz i murarz tynkarz. W roku szkolnym 1960/61 powstała także Szkoła Dokształcająca tzw. klasy wielozawodowe. Uczniowie tej szkoły odbywali praktyczną naukę zawodu w uspołecznionych, spółdzielczych i rzemieślniczych zakładach pracy. Nauczanie przedmiotów zawodowych odbywło się na kursach zawodowych trwających pięć tygodni dla klasy II i III, natomiast przedmiotów ogólnokształcących w szkole zawodowej. Uczniowie klasy ślusarskiej odbywali praktyczną naukę zawodu w Radzyńskich Zakładach Przemysłu Terenowego, młodzież tej klasy to przede wszystkim dzieci pracowników tych zakładów. Utworzene w 1964 roku Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego przyczyniło się do powstania klasy o specjalności murarz – tynkarz. Szkoła zmieniła profil kształcenia na Szkołę Rzemiosł Budowlanych. Istniejący budynek warsztatów szkolnych, jego powierzchnia i wypo- sażenie prawie od początku były nie wystarczające. Zostały poczynione starania i adaptowano budynek przy ulicy Siedleckiej 1 dla potrzeb nowo powstałego kierunku. Z dniem 1 października 1963 roku odchodzi ze stanowiska dyrektora szkoły pan Włodzimierz Furman, który pełnił tą funkcję przez 16 lat. Zajęcia dydaktyczne odbywały się w dwóch budynkach, jednym przy ulicy Warszawskiej 12 i drugim przy ul. Staromiejskiej 20. Szkoła posiadała łącznie cztery izby lekcyjne o powierzchni 180 m 2, salę 28 m 2, bibliotekę, kancelarię, salę zajęć praktycznych i pracownię. 7 grudnia 1968 roku Radzyńskie Przedsiębiorstwo Budowlane rozpoczęło budowę nowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Kierownikiem budowy był pan Edward Wyrwich, nadzór budowlany sprawował pan inż. Teodor Świderski. Nowy budynek szkoły miał liczyć 15 pomieszczeń na naukę, internat na 250 miejsc oraz warsztaty na 215 stanowisk. 1 września 1970 r. Pod aktem erekcyjnym podpisy złożyło 27 osób, między innymi Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej, dyrektor Zasadniczej Szkoły Zawodowej, dyrektorzy wszystkich szkół Międzyrzeca Podlaskiego oraz członkowie Komitetu Budowy Szkoły. Bardzo ważną częścią składową każdej szkoły, której brak trudno sobie wyobrazić jest jej kadra pedagogiczna. Tak też było i w międzyrzeckiej placówce szkolenia zawodowego. Ze względu na specyfikę szkoły jej kadra musiała być zróżnicowana pod względem kwalifikacji fachowych. Zasadniczo dzieliła się na nauczycieli teorii (przedmioty ogólnokształcące i zawodowe) oraz nauczycieli praktycznej nauki zawodu. Ponadto ważną nie do zastąpienia rolę pełnili pracownicy administracyjno – obsługowi, biblioteki i świetlicy.