Lata 1974 – 1999

Zespół Szkół Zawodowych 1974/75 – 1998/99

Dnia 18 września 1974 roku Kurator Okręgu Szkolnego w Lublinie zarządza co następuje: 1. Otwieram z dniem 1 września 1974 roku zbiorczy zakład szkolny w Międzyrzecu Podlaskim pod nazwą „Zespół Szkół Zawodowych Nr 1”. 2. W skład powołanego Zespołu Szkół Zawodowych wchodzą: Ą Zasadnicza Szkoła Budowlana Ą Wydział Dokształcający Zasadniczej Szkoły Zawodowej Ą Technikum Budowlane dla niepracujących na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej Ą Technikum Budowlane dla pracujących na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej Ą Średnie Studium Zawodowe. Z dniem 1 września 1974 roku otwarto także Technikum Mechaniczne dla Pracujących na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej. Szkoła zaczęła przeżywać swój wielki rozkwit uwieńczony licznymi osiągnięciami i sukcesami. stała się znana w najbliższym środowisku i coraz bardziej poza nim. Działo się to za sprawą stawiania uczniom właściwie formułowanych wymagań, ich egzekwowania, wzbogacaniu form i metod nauczania, stwarzania uczniom warunków rozwoju ich zdolności w ramach nauczanych przedmiotów, w zajęciach pozalekcyjnych, pozaszkolnych i po- przez organizacje młodzieżowe. W roku szkolnym 1974/75 uczęszczało do szkoły 784 uczniów uczących się w 23 oddziałach. W tym też roku przeprowadzono pierwszy w historii szkoły egzamin dojrzałości uczniów Technikum Budowlanego dla Pracujących. Szkołę ukończyło 27 absolwentów w tym 2 dziewczyny. Świadectwo dojrzałości otrzymało 21 absolwentów w tym 1 dziewczyna. 1 września 1975 roku na stanowisko drugiego wicedyrektora został powołany mgr Zbigniew Wasylów. Szkoła zatrudniała 44 nauczycieli pełnoetatowych: Ą nauczycieli przedmiotów ogólnokształcących – 15; Ą nauczycieli przedmiotów zawodowych ; Ą nauczycieli zawodu – 16; Ą wychowawców w internacie. W roku szkolnym 1975/76 uczniowie tej szkoły po raz pierwszy wzięli udział w Turnieju Młodych Mistrzów Techniki (TMMT) odnosząc w nim nieomal co roku sukcesy na szczeblu wojewódzkim i krajowym. Udział w TMMT był jednym z elementów składających się na podjęte wówczas przez szkołę zadanie, którym była praca z uczniem zdolnym, realizowana systematycznie i długofalowo, między innymi przez udział młodzieży w olimpiadach i konkursach. Warto także nadmienić, że w pokrewnej tematycznie formie rywalizacji dającej możliwości zademonstrowania swojej wiedzy jaką była Olimpiada Wiedzy Technicznej i Turniej Złotej Kielni uczniowie międzyrzeckiej ZSZ odnosili również znaczące sukcesy. Oprócz lekcji w klasach, pracowniach i zajęciach warsztatowych szkoła tętniła zawsze bujnym życiem sportowym. Lekcje wychowania fizycznego lubiane przez uczniów pozwalały wyłonić wśród nich tych, którzy wybijali się ponad przeciętność. O utalentowaną sportowo młodzież szkoła dbała w ten sposób, że stworzono jej możliwości zorganizowania treningu. W szkole istniał klimat uznania dla sportowych osiągnięć uczniów. Możliwości zademonstrowania przez uczniów swoich uzdolnień i za- interesowań stwarzała również świetlica szkolna, w której dużą po- pularnością cieszył się zespół muzyczno – wokalny i taneczny. Wszystkie uroczystości szkolne miały oprawę artystyczną gdzie młodzi artyści mogli się zaprezentować. Świetlica w okresie zimowym służyła także jako stołówka do realizowanej przez szkołę akcji „Szklanka mleka dla każdego ucznia”.W maju 1977 roku pierwszą maturę w Technikum Budowlanym młodzieżowym na podbudowie szkoły zawodowej zdało 22 absolwentów, w tym 7 dziewcząt, natomiast w Technikum Mechanicznym dla Pracujących 13 absolwentów. Posiedzenia Rad Pedagogicznych odbywały się zgodnie z planem ujętym w pracy szkoły. Głównym tematem Rady Pedagogicznej poza okresową i końcową klasyfikacją klas są sprawy dotyczące uczniów, ich wychowanie i kształcenie, a także dyskusje jakie stoją przed współczesną szkołą. Tworzone miejsca pracy przyczyniały się do otwierania nowych kierunków kształcenia. I tak np. Zakład Podzespołów Elektronicznych „CERAD” wystąpił z prośbą do dyrektora szkoły o otwarcie kierunku monter podzespołów elektronicznych. Powyższa prośba podyktowana była planową rozbudową zakładu, a tym samym zwiększeniem produkcji. Zakład zabezpieczał właściwy przebieg praktycznej nauki zawodu pod fachową opieką doświadczonej kadry technicznej. Innym zakładem produkcyjnym, który wystąpił z podobną prośbą do władz szkolnych w 1982 roku były Wałbrzyskie Zakłady Tkackie „CAMELA” w Wałbrzychu. Uczniowie tej klasy to dziewczęta, które w roku szkolnym przez okres jednego semestru uczyły się przedmiotów teoretycznych i zawodowych, natomiast w drugim semestrze odbywały praktyczną naukę zawodu w Wałbrzychu Uruchomienie nowych kierunków wymagało zwiększenia dopływu kadry pedagogicznej o odpowiednim do potrzeb przygotowaniu zawodowym. Dalszy rozwój szkoły nastąpił w latach osiemdziesiątych co przedstawia powyższa tabela nr 14. W roku szkolnym 1984/85 uruchomiona została w Zespole Szkół Zawodowych klasa VII szkoły podstawowej przysposabiająca w zawodzie murarz dla uczniów odstających w nauce. Uczniowie tej klasy to młodzież męska mająca po 17 i 18 lat, którzy ukończyli VI klasę szkoły podstawowej, to młodziez z rodzin patologicznych, niepełnych, która nie mogła lub nie chciała chodzić do szkoły. W roku szkolnym 1985/86 opuścili mury pierwsi i ostatni zarazem absolwenci klasy VIII przysposabiającej do zawodu. Korzystnym dla szkoły krokiem było zorganizowanie szkoły średniej. W wyniku działań dyrekcji szkoły oraz Kuratorium Oświaty i Wychowania w MEN-ie w roku szkolnym 1986/87 otwarto pierwsze w województwie bialskopodlaskim Technikum Elektroniczne 5-letnie na podbudowie szkoły podstawowej o specjalności elektronika ogólna, a dwa lata później Technikum Budowlane również na podbudowie szkoły podstawowej o specjalności – budownictwo ogólne. Z dniem 1 września 1987 roku dyrektorem szkoły został mgr Jan Juszczak, a wicedyrektorem pełniący od 9 lat tę funkcję mgr Jan Siedlanowski. Dzięki zapobiegliwości dyrektora powstały na potrzeby technikum elektronicznego dwie pracownie przedmiotów zawodowych oraz dwie pracownie informatyczne wyposażone w komputery i nowoczesny sprzęt elektroniczny. Pracownie te z biegiem lat wzbogacają się o nowe pomoce dydaktyczne wykonane przez młodzież w ramach prac dyplomowych. Lata osiemdziesiąte to początek procesu transformacji ustrojowej w Polsce, który spowodował również w Międzyrzecu likwidację niektórych zakładów przemysłowych. Problem zatrudnienia objął również absolwentów szkoły zawodowej. Aby zapobiec bezczynności i bezrobociu młodzieży dyrekcja szkoły umożliwiła młodzieży dalsze kształcenie się tworząc Technikum Elektryczne 3-letnie po zasadniczej szkole zawodowej o spe- cjalności elektroenergetyka. I tak w miejsce takich kierunków jak murarz – tynkarz i malarz budowlany – utworzony został kierunek technolog robót wykończeniowych. Uczniowie w tym kierunku kształcenia odbywając praktyczną naukę zawodu zaliczali działy, które zostały zlikwidowane jako samodzielne specjalności. Liczba uczniów na przestrzeni lat osiemdziesiątych i dziewięć- dziesiątych wzrosła, wpływ na to miała istniejąca szkoła średnia jak i wyż demograficzny. Budynek szkolny przystosowany pod względem technicznym na około 800 uczniów nie był w stanie pomieścić zwiększającej się co roku liczby uczniów. Zajęcia w szkole ze względu na brak sal lekcyjnych odbywały się na dwie zmiany. W przypadku młodzieży dojeżdżającej, która w szkole stanowiła większość, powodowało to dodatkowe utrudnienia, częste zwalnianie się, niska frekwencja na zajęciach lekcyjnych nie sprzyjała osiąganiu dobrych wyników w nauczaniu. Aby rozładować istniejącą sytuację w 1986 roku powstał projekt rozbudowy szkoły. Względy finansowe doprowadziły tylko do opracowania projektu technicznego, lecz inwestycji nie rozpoczęto. Zmniejszająca się liczba chętnych do zamieszka- nia w internacie nasunęła myśl adaptacji części internatu na sale lekcyjne. Przystąpiono do realizacji tego zamiaru. Przebudową zajęły się warsztaty szkolne i uczniowie technikum budowlanego w ramach praktyk szko- leniowych. I tak od roku szkolnego 1991/92 szkoła zwiększyła się o dziesięć sal lekcyjnych ulokowanych w budynku internatu, a tym samym został rozwiązany problem z salami lekcyjnymi oraz zlikwidowano drugą zmianę. Dynamiczny rozwój szkoły spowodował również trudności w realizacji celów dydaktycznych w zakresie kultury fizycznej. Jedna sala gimnastyczna oraz boisko okazały się niewystarczające do prowadzenia zajęć z kultury fizycznej przy zwiększającej się co roku liczbie uczniów. Przy dużym zaangażowaniu nauczycieli kultury fizycznej, młodzieży szkolnej oraz wsparciu finansowym ze strony dyrekcji szkoły udało się wybudować oraz utwardzić boisko do piłki nożnej. Warsztaty szkolne wykonały i ustawiły cztery kosze do piłki koszykowej. Wykonano także czynem społecznym bieżnię lekkoatletyczną, boisko do rzutu kulą oraz skocznię do skoku w dal. W okresie zimowym organizowane jest na boisku przez nauczycieli wychowania fizycznego i przy wsparciu straży pożarnej lodowisko. Boisko szkolne nie zawsze było w stanie spełniać funkcję dydaktyczną, szczególnie w okresie niesprzyjających warunków atmosferycznych i w okresie zimowym. Dlatego powstał projekt rozbudowy bazy lokalowej na potrzeby wychowania fizycznego. Przebudowany został korytarz łączący szkołę z salą gimnastyczną tworząc tam salę do ćwiczeń siłowych tzw. „siłownię”.  W roku szkolnym 1998/99 zatrudnionych jest w szkole 61 pracowników pedagogicznych w pełnym wymiarze godzin, w tym: 25 to nauczyciele przedmiotów ogólnokształcących, 12 – przedmiotów zawodowych, 17 – na- uczyciele zawodu, 7 – wychowawcy w internacie. Kadrę kierowniczą szkoły stanowią: dyrektor mgr Jan Juszczak i wicedyrektorzy: do spraw dydaktycznych mgr Jan Siedlanowski, i do spraw wychowawczych mgr Zdzisław Grudniewski. W szkole uczy się 991 uczniów w 37 oddziałach.

Wynika z niej, że liczba uczniów na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat utrzymywała się na tym samym poziomie z bardzo niewielkimi odchyleniami, co może świadczyć o atrakcyjności szkoły i kierunkach kształcenia, które prowadzi. Wśród uczniów zawsze przeważali chłopcy. Ich liczba spowodowana była specyfiką specjalności w których kształciła szkoła. Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania, większość uczniów pochodziła ze wsi.